از سیر تا پیاز ساعت های هوشمند و بررسی نقش آن ها در زندگی روزانه
بدون شک ما در حال زندگی تو آینده هستیم و اگه به اطراف خودمون نگاه کنیم حتما دلیل این موضوع رو به طور کامل متوجه می شیم؛ چراکه ما این روزها به لطف تکنولوژِ قادریم تا زمانی که تو خونه خودمون نشستیم، به راحتی بلیط کنسرت مورد علاقمون رو با گوشی خریداری کنیم، به صورت آنلاین لباس هامونو برای شستشو به خشکشویی بدیم و یا خودروهایی داریم که بعد از پیاده شدن به طور خودکار پارک می شن و …
در واقع اگه کمی به اطرافمون با دقت نگاه کنیم مواردی زیادی وجود دارن که همه و همه زندگی ما رو تمام دیجیتال کرده و به نوعی هم دور شدن ما رو از این دنیا ناممکن ساختن؛ از طرفی امروزه شاید کمتری کسی رو سراغ داشته باشید که از گوشی های هوشمند استفاده نکنه و در واقع اسمارت فون ها به خوبی تونستن خودشون رو به یکی از رکن های اصلی زندگی تک تکمون تبدیل کنن اما آیا باید در برابر اغوای ساعت های هوشمند هم که امروزه به یکی از گجت های محبوب پوشیدنی تبدیل شده، مقاومت کرد؟
سال ها پیش آرزوی خرید یک کامپیوتر شخصی رو داشتیم، بعد نوبت به لپتاپ ها رسید که وسوسه مون کنن و کم‌کم گوشی های همراه هوشمند به بخشی از زندگی ما تبدیل شدن اما سوال اینجاست که چرا باید اقدام به خرید ساعت هوشمند بکنیم؟ و در واقع این گجت های هوشمند تا چه حدی تو زندگی به دردمون می خورن؟ و اینکه آیا واقعا ارزش خرید دارن؟
همون طور که می دونین ساعت نقش مهم و جدی تو بهبود زندگی تمام انسان های روی زمین داره و تا قبل از اختراع ساعت انسان ها برای کار های روز مره خودشون نمی تونستن برنامه دقیقی بریزن و کار های خودشون رو با نظم به جلو ببرن اما با اختراع ساعت وضع خیلی فرق کرد و انسان ها قادر شدن با در نظر گرفتن زمان برنامه های دقیقی بریزن و کارهای خودشون رو سریع تر و منظم تر به پیش ببرن و از حدر رفتن این نعمت مهم و با ارزش یعنی زمان جلوگیری کنن.
در واقع داستان ساعت های هوشمند اون قدرها هم که عموم مردم فکر می کنن، نو و بکر نیست و برخی از صاحب نظران دنیای فناوری اطلاعات بر این عقیده هستن که اولین ساعت های هوشمند همون ساعت های دیجیتالی 25 سال پیش بودن که علاوه بر نمایش ساعت و تاریخ برخی قابلیت های دیگه مثل ماشین حساب، آلارم و برخی بازی های بسیار ساده رو به ارمغان آوردن اما شاید اولین محصولی که به جدیت می شه برچسب اولین ساعت هوشمند رو به اون چسبوند، اولین نسل از Smartwatch های سونی باشه که تو سال 2012 و با امکانات و ظاهری بسیار شبیه به ساعت های هوشمند امروزی معرفی شد.
پس از اون تو ژانویه سال 2013 بود که Pebble اولین ساعت هوشمند خودش رو توسط جذب سرمایه عمومی عرضه و بعد از اون گوگل تو سال 2014 اندروید ور رو معرفی کرد؛ که البته تو انتهای همون سال، اپل هم ساعت هوشمند خودش رو معرفی کرد ولی اونو تو سال 2015 به بازار عرضه ساخت.
اما پس از نیم نگاهی به تاریخچه گجت های پوشیدنی حالا بریم سر اصل موضوع و این که ببینم واقعا داشتن یه ساعت هوشمند می تونه تغییری تو روند زندگی داشته باشه یا خیر؟!
– کاهش وابستگی به تکنولوژی
هرچند طراحی و استایل ساعت بسیار قابل اهمیت هست و با توجه به این که ساعت یک ابزار زینتی به شمار می ره که این مسئله در خصوص ساعت های هوشمند با توجه به تازه وارد بودن و سبک طراحی متفاوت، بیش از پیش مورد توجه قرار می گیره اما کاهش وابستگی به تکنولوژی یکی از پیامدهای مفید این گجت های پوشیدنی ست.
بد نیست بدونین بسیاری از افرادی که تاکنون از ساعت های هوشمند استفاده کردن، اعتراف می کنن که میزان و تعداد دفعات مراجعه اونا به گوشی موبایلشون شدیدا کاهش یافته و دیگه لازم نیست برای برقراری تماس تلفنی یا مشاهده یه پیام کوتاه، نمایشگر 5 اینچی اسمارت فون خودتون رو روشن کنید.
– رسیدن آسان تر به اهداف سلامتی
ساعت های هوشمند اگرچه تو ظاهر اول تنها یه بند دور دست برای زیبایی به نظر میان اما واقعیت پشت اون فراتر از این مورد ظاهری هست؛ در واقع سنسور ضربان قلب یکی از موارد جذاب ساعت های هوشمند به شمار می ره که نحوه کار هم بسیار سادست و زیر هر ساعت تو محلی که با دست تماس داره، یک سنسور قرار می گیره که بر اساس حس کردن نبض و ارسال اطلاعات به سیستم عامل، امکان نمایش دقیق و لحظه ای ضربان قلب رو فراهم میاره.
به بیان ساده تر با بستن یه ساعت هوشمند به مچ دستتون تو پایان یه روز خواهید دونست که چند قدم برداشتید و چقدر مسافت طی کردین، چند کالری سوزوندین و ضربان قلب شما به صورت متوسط با چه ریتمی نواخته شده.
– ویژگی های متنوع و خوب
برای بسیاری از کاربران جای سوال هست که ساعت های هوشمند چه امکانات و قابلیت هایی دارن که بسیاری برای خرید اونا سر و دست می شکونن؛ در واقع اصلی ترین رکن تو ساعت های هوشمند که نقش اساسی تو قابلیت های این دستگاه ها دارن، بخش سنسورهای اونا می باشه:
سنسور شتاب سنج – Accelerometer: برای تعیین موقعیت دستگاه در فضای سه بعدی
ژیرسوکوپ – Gyro: درک تغییر زاویه دستگاه (چرخش صفحه نمایش)
مجاورت – Proximity: تشخیص نزدیک شدن اجسام به موقعیت حسگر (خاموش شدن صفحه هنگام مکالمه)
قطب نما – Compass: جهت یابی قطب ها (مرتب سازی خودکار نقشه ها به سمت شمال)
ضربان قلب – Heart Rate: شمارش ضربان قلب
فشار سنج – Barometer: محاسبه ارتفاع دستگاه از سطح دریا به کمک محاسبه فشار هوا (کمک به سیستم GPS و محاسبه هرچه دقیق تر میزان کالری مصرف شده)
UV Light: محاسبه میزان اشعه فرا بنفش خورشید
در واقع همون طور که قبلا هم گفتیم شما می تونید بیشتر فعالیت هایی رو که تو گوشی هوشمند خودتون انجام می دید، بر روی مچ دست خود و تو کوچک ترین سایز ممکن داشته باشین و با اون سینک باشید (تماس گرفتن، ارسال پیامک، استفاده از برخی اپلیکیشن ها و …)
و در پایان توجه داشته باشین، شاید برای شما پرداخت مبلغی تو حدود 400 تا 900 هزار تومن برای خرید یه ساعت هوشمند توجیه پذیر نباشه اما تنها 6 درصد کاربران شرکت کننده تو نظرسنجی وب سایت Business Insider با شما هم عقیده بودن و 94 درصد اونا برای خرید ساعت هوشمند به مسئله مالی توجه نمی کنن.
حال به نظر شما آیا خرید ساعت هوشمند ارزش‌اش رو داره؟
